Klein Şişesine Dönmüş Bir Yaşamak - Zeynep Sayan

Bir avuç su gibi devrildi çocukluğu,

avuçlarındaydı ama tutamıyordu.

Sustuğu yerden konuşuyor,

konuştuğu yerden susuyordu.

Kimse tam olarak bilemiyordu içinde mi dışındaydı?

Bir mektup zarfsız kalırsa

hangi adres onu kabul eder?

Kendi omzuna yaslanıyordu çünkü başka türlü var olamıyordu.

Kendi içine düşüp kendi dışından çıkıyordu.

Hangi sokakta kaybolsa

başka bir şehirde bulunuyordu.

Bir çukur kazıp içine girse, çukur onu dışına fırlatıyordu. Hangi yöne yürüdüğünü

bilmiyordu,

çünkü ne tarafa gitse geldiği yere varıyordu.

Düştü mü yürüdü mü, bilemedi.

Adımı attığında yol ona dolandı, geri dönmek istediğinde

kendine çarptı.

Bir duvarı yokladı, duvarın ardı önüne geçti.

Kapıyı itti, kapının kolu sırtına değdi.

Girdiği her oda, dışına açılıyordu.

Kendi elini tuttu, avuç içi avuç dışına döndü.

Gözlerini kırptı, gördüğü şeyin arkasından geçti.

İçine sinmeyen ne varsa onun dışına çıktı.

Bir kapı aralansa hangi taraf içeri sayılırdı?

Sonsuz bir kıvrımda aynı soruyu soruyordu.

Ve cevap, soruya değmeden geçip gidiyordu.

Bir daha, bir daha sordu; cevap kıvrıldı,

kelimenin içinden tersine aktı.

Kendi ismini söyledi, ses dönüp dolaştı,

başka bir dilden geri geldi.

Ne yaparsa yapsın klein şişesinde esirdi.