Tüm Yazılar

yalnız ağaçlar ve evler çok hüzünlü sevgilim bir de dolapta bekleyen küçük reçel kavanozları ve kapımızdaki tüm ayakkabıların bir anlamı...

çoktandır terk edildiğim şehrin orta göbeğine oturdum bugün cebimde buruşturduğum tüm mektupları dağıttım sokak çocuklarına yapay bir...

yansımasındayım yüzümün seferimin son durağında değilim henüz yaralı kediler görüyorum ellerimin titrekliği hep bundan kamburum harbin...

çatım damlıyordu ve ben öylece duruyordum odanın tutsaklığındaydım gözlerini dikmişti duvarlar solgun yatağa belki de dolabaydı bakışları...